مرجع دانلود پاورپوینت های درسی

حجم فایل : 601.8 KB
نوع فایل : پاور پوینت
تعداد اسلاید ها : 16
بنام خدا درس انسان-طبیعت-معماری
عنوان کنفرانس:
زمان در معماری



زمان به مفهوم متداول یعنی (چه وقت) و نیز (کجا) به معنای تعیین مکان یا موقعیت در فضا ست. فضا و زمان انفکاک ناپذیرند به نحوی که نمی توان بدون اندیشیدن در باره هر دو مفهوم به دیگری فکر کرد.
از زمانی که انیشتین نظریه نسبیت خود را بیان کرد دانشمندان بر آن شدند که زمان و فضای سه بعدی را با هم تلفیق کنند این امر موجب پیدایش نظریه فضا - زمان همان (بعد چهارم) شد.
طبق نظریه انیشتین زمان نسبی است یعنی زمان در عین حال برای یک شخص در یک فضا و مکان بخصوص مدت معینی می گذرد برای شخص دیگر در یک فضا و مکان متفاوت زمان با مدت دیگری می گذرد یعنی یکی جوان می ماند و دیگری پیر می شود .
زمانی که بشر بر روی زمین اسکان یافت قبل از تولد هر حرفه ای،معمار و معماری متولد شد زیرا بشر برای یافتن و یا خلق مکان مناسب برای زندگی تلاش خویش را آغاز نمود و این تلاشها تا به امروز ادامه دارد هر چند که در طول زمان این تلاشها متکامل گردیده و لیکن تمامی این تلاشها با یک هدف به پیش می رود و آن هم رسیدن به هدف غایی معماری که خلق و محافظت از مکان است، مکان می تواند به عنوان شناسه سازماندهی فضایی درک شود وفرم ساخته شده و معنای آن با زبان معماری که شامل نیازها نوع جهان بینی یا سنت است نشان داده شود معماری تنها مسئله چگونه و چه نیست بلکه مسئله کی (زمان) و کجا (مکان) نیز هست. معماری همیشه و در همه حال همگام با زمان با توجه به نیازها ونوع جهان بینی که نسبت به زمان تعریف میشوند و هیچ یک بر دیگری مقدم نیست و در تعارض با یکدیگر نیز نمیباشند به پیش رفته است در کل معماری در هر زمان با نگرش از جهان نو و نیاز انسان برای جهت گیری و تعیین هویت در آن آغاز گردیده و ادامه دارد و معماری این نیاز را از طریق سازماندهی فضائی و بیان صوری برآورد میسازد .
از منظر تاریخ و معماری آمد و رفت ها و تجربه های پر شمار انسان ها از فضای معماری و در پهنه اعصار چگونه ماهیت اثر را جهت می دهد و معنای آن را دگرگون می کند معماری به مثابه موجودی زنده از تجربه های انسان و رخدادهای جهان و گذشت زمان بار می گیرد و محتوای تاریخ همچون رسوب به شکل اثر افزوده می شود. همه پدیده های معماری در عین حال پدیده های تاریخی نیز هستند و دریافت محتوای حقیقت آنها به عنوان مفهومی انتزاعی و در سایه تجربه ای ذهنی و بریده از تاریخ ناممکن است. زیرا آثار هنری خارج از یک سنت فرهنگی با تاریخی خاص معنا نمی دهند.
در واقع تاکید بر تاریخ بیش از هرچیز به منزله حرمت نهادن به زمان است زمان طغیانگر است و کسی می تواند خودرا در تاخت وتازهای آن حفظ کند که معنا و جهت معیارهای فکری و فرهنگی عصر خود را دریافته باشد. معماری هرگز به مفهوم واقعی کلمه ماندگار نی...